Geprikkeld door de titel? Dan let u als ondernemer misschien nu goed op. Eigenlijk moet de titel gevolgd worden door ‘als ze niet goed worden overeengekomen’. Regelmatig tovert een cliënt met een grijns de algemene voorwaarden, daarnaar door mij gevraagd, op tafel, in de veronderstelling dit in ieder geval goed voor elkaar te hebben. Want wat staat er meestal in? Dat in zijn offerte genoemde leveringstermijnen niet fataal zijn, wanneer zijn facturen uiterlijk betaald moeten worden, dat zijn aansprakelijkheid beperkt is, welk recht van toepassing is, welke rechter bevoegd is en nog veel meer. Een belangrijk onderwerp van algemene voorwaarden in deze ‘tijden van crisis’ is uiteraard ook het eigendomsvoorbehoud.
Regelmatig zijn dit punten van discussie in een procedure. En gaat uw wederpartij failliet, terwijl u nèt die kostbare partij aan hem geleverd heeft, en hij nog niet betaald had, dan kunt u meestal fluiten naar uw centen. U staat immers achteraan in de rij, ná de curator, de belastingdienst, het UWV en meestal ook de bank. Tenminste, tenzij u geleverd heeft onder eigendomsvoorbehoud. Want dan bent u volgens de wet nog steeds eigenaar van die partij en kunt u deze terughalen uit de failliete boedel. Door het faillissement gaat uw eigendomsrecht namelijk niet verloren. De meeste ondernemers weten dit inmiddels wel, maar denken door het eigendomsvoorbehoud in de algemene voorwaarden veilig te zijn.
Wat helaas vaak nog fout gaat, is het geldig overeenkomen van de algemene voorwaarden en dus ook het überhaupt van toepassing zijn van het eigendomsvoorbehoud. Al te vaak volstaat men nog met een simpele verwijzing op het briefpapier, waarbij dan gewichtig vermeld wordt, dat de algemene voorwaarden ‘gedeponeerd zijn bij de Kamer van Koophandel’. Als u alleen dat maar doet, kunt u ze echter net zo goed deponeren in uw eigen vuilnisbak. Dat is aanzienlijk goedkoper.
Volgens de wet dient u bij particulieren en zogenaamde kleine ondernemers de algemene voorwaarden vooraf of bij het aangaan van de overeenkomst ter hand te stellen. Dus niet pas bij het factureren. Ook de enkele vermelding dàt u algemene voorwaarden hanteert is dus niet voldoende. Ter hand stellen wil zeggen dat uw wederpartij , de consument of de kleine ondernemer, ook daadwerkelijk kennis van de algemene voorwaarden kan nemen. Ook de melding dat deze op eerste verzoek zullen worden toegezonden is in principe niet voldoende. Uw tegenpartij moet ze kunnen lezen en dus kunnen weten waar hij voor tekent.. Of ze vervolgens ook wòrden gelezen is minder relevant, als het maar kan. En u als ondernemer moet kunnen bewijzen dat uw wederpartij deze mogelijkheid heeft gehad.En als klap op de vuurpijl kan ik u melden dat onder kleine ondernemers door de wet verstaan worden àlle ondernemingen die minder dan 50 man personeel hebben en die niet verplicht zijn een jaarrekening te deponeren. Met andere woorden, waarschijnlijk het overgrote deel van uw zakenpartners.
Opmerking verdient dat de wet tegenwoordig ook rekening houdt met elektronisch zakendoen. Als er langs elektronische weg een overeenkomst wordt gesloten mogen de algemene voorwaarden ook langs die weg ter hand gesteld worden. Kortom, er is een voorziening voor webwinkels getroffen. Echter, indien u op ‘ouderwetse wijze’ zaken doet, mag deze wijze van ter hand stellen alleen, als de consument of kleine ondernemer die uw wederpartij is, daarmee uitdrukkelijk instemt. De bewijslast ligt aan uw zijde.
In de praktijk merk ik echter dat het maar al te vaak mis gaat met de algemene voorwaarden en moet ik mijn cliënt mededelen, dat hij hele mooie algemene voorwaarden heeft, maar dat er toch een klein probleempje is. Soms is het met een kunstgreep op te lossen, maar voorkomen is uiteraard beter dan genezen. Vraag dus eens vrijblijvend advies aan uw advocaat of u het wel goed doet. Dat kan u een hoop tijd, geld en moeite besparen.
